10 پایان جالب از بهترین قطعات پیانو – کادانس
کادانس
در کنسرتو‌های اولیه، به عنوان قطعه ای مستقل و بیشتر قبل از پایان موومان اول،
توسط تکنواز بدون همراهی ارکستر به صورت بداهه نوازی اجرا می‌شد. در این نوع از ،
نوازنده با الهام از ملودی‌ها و تکنیک‌های همان موومان و توانایی‌های خود، به صورت آزاد قطعه
را اجرا می‌کرد. در ادامه و به تدریج این نوع کادانس‌ها برای همهٔ موومان‌ها اجرا می‌شد
و آهنگسازان تصمیم گرفتند که خود برای این قسمت‌ها نوشته و دارای میزان‌بندی مشخص باشد.
در «دوران قواعد مشترک» طبق اصولِ هارمونی، به چهار نوع تقسیم می‌شدند
و مشخص بود که قطعهٔ موسیقی دارای ایست موقت، حرکتی فریب‌دهنده یا به دنبال پایانِ
قطعه است. در این روش از سیستم «عددنویسی رومی» استفاده می‌شود و عبارتند از:
کادانس کامل، کادانس پلاگال یا مذهبی، فریب دهنده و نیمه تمام …
یک کادانس مهم، معتبر و استاندارد است که از وصل درجه پنج (V) آکورد به درجهٔ یک
(I) حاصل می‌شود. در این نوع ممکن است یک فاصله «هفتم» نسبت به «پایه»
(V7) به آکورد اضافه شود. در کامل، معمولاً قبل از آکورد درجهٔ پنج، از درجهٔ دوم
(II) یا چهارم (IV) برای بیانِ بهتر استفاده می‌شود. در کادانس کامل، درجات پنج و یک
به حالت پایگی قرار گرفته و «معکوس» نمی‌شوند و چنانچه پایهٔ آکوردِ آخر، هم در بخش باس
باشد و هم در سوپرانو تکرار شود، به عنوان قوی‌ترین کادانس یا «کادانسِ کاملِ درست» شناخته می‌شود.